Als mama van een lief wondertje tijdens deze rare periode, deel ik graag een aantal inzichten in verband met deze ervaring.
Aangepast ouderschap
Laat het duidelijk zijn dat deze periode een andere aanpak vraagt dan wat we gewoon zijn en eerlijk gezegd vind ik dat ontzettend goed.
De wereld is nu eenmaal op dit moment anders dan dat we gewoon zijn en het heeft geen zin dingen te gaan forceren, op basis van wat er vroeger gedeeld werd.
Deze baby's vragen een ander soort ouderschap, gericht op de nieuwe wereld waarnaar we aan het transformeren zijn.
Prikkels verwerken
Eén van de dingen dat me deze eerste 4 maanden fel opvalt bij zowel Nova als andere baby's die ik ken, is dat ze uiterst prikkelgevoelig zijn.
Logisch ook als je bedenkt dat we de ene lock-down na de andere in gaan. Dat heel de wereld volop in bubbels leeft en dat we deze winter lekker aan het cocoonen zijn geweest.
Deze baby's laten duidelijk zien dat we deze rust mogen verder zetten. En dat we niet terug naar voordien gaan, want als HSP'er voelt deze periode ook voor mij op dit vlak veel aangenamer.
Ruimte voor snellere ontwikkeling
Doordat ik geforceerd ben om langer met mijn meisje thuis te blijven, krijgt zij veel meer ruimte om op haar eigen tempo zichzelf te ontwikkelen. En guess what, dit heeft positief effect!
Ik neem de tijd om met al mijn aandacht bij haar te zijn en haar basis behoefte van veiligheid en geborgenheid te gunnen.
Dit maakt dat zij de ruimte voelt om naar hartenlust haar ontwikkeling proces aan te gaan.
Omdat ze deze ruimte voelt, ervaart ze de veiligheid om lekker te ontdekken en te experimenteren.
Zo kan ze bijvoorbeeld al op haar 3,5 maand van haar rug naar buik rollen en heeft ze o.a. ook sneller door wie we zijn.
Eenkennigheid
Op 4 maanden werd ons lieve meisje plots eenkennig. Dit houdt concreet in dat ze mensen van elkaar begint te onderscheiden en goed door heeft dat ik haar mama ben.
Wanneer je wat gaat opzoeken, is deze ontwikkeling sprong meestal rond 8 tal maanden. En maakt het deel uit van het ontwikkelingsproces. Iedere baby zal dit in meer of mindere mate gaan ervaren. Het is dus een teken van een positieve ontwikkeling (ook al kan het wel eens vervelend worden ervaren).
Wat me nu opviel is dat ik van enkelen volgende reacties kreeg: 'amai, twordt tijd dat ze is wat meer vreemd kent.' of 'laat ze maar huilen, ze moet dat toch leren' of 'laat ze maar huilen, leert ze ineens dat het leven niet altijd even fijn is'.
Deze uitspraken raakte me! Ik voelde intens dat deze uitspraken niet klopte maar kreeg niet vertaald waarom, waardoor ik op gegeven moment aan mezelf begon te twijfelen.
Vaarwel oude wereld
Na rustig invoelen en met bepaalde mensen erover te hebben gesproken kwam alsnog de vertaling van wat ik voelde.
Van begin af aan worden we geconditioneerd door reacties als deze dat het leven 'hard' hoort te zijn en gepaard moet gaan met 'lijden'.
Van begin af aan wordt er aangegeven dat je niet moet luisteren naar je eigen grenzen en hart. Dat je het aura en de energie van anderen zomaar moet toe laten, ook al voel je jezelf hier niet goed en veilig bij.
Van begin af aan worden de gevoelens van de ander genegeerd, omdat men zelf niet om kan met de spiegel die wordt getoond. Men voelt zich afgewezen en leggen het volledig bij de baby.
Van begin af aan lopen we voorbij aan het tempo dat de baby zelf aangeeft, omdat we ongeduldig zijn en alles snel moet gaan.
Wanneer ik dit typ, voel ik intens dat dit om bewustwording vraagt!
Laten we vanaf nu stil staan bij wat we uitsturen en meegeven vanaf het begin. Laten we dit samen transformeren en afscheid nemen van de oude wereld.
Want al je eerlijk bent, is dit toch niet wat je wil voor je kinderen?
Namasté
Comments